Gedichten dossier

Gemaakt door: Mitchel Polhuis 4T1

De pendule

Tik, tik, tak, zegt de pendule,

 'k voel me zwak, zegt de pendule,

 ik ben bijna van echt goud,

 maar ook zoveel eeuwen oud.

 Ik ben oud en ziek geworden

 en dus echt antiek geworden.

 Ik loop uren achter, maar

 niemand kijkt daar werkelijk naar.

 Vroeger zag ik kaarslicht glanzen,

 mooie dames deftig dansen

 met een generaal of vorst

 tien medailles op hun borst.

Vroeger tikte ik de uren

 van een maaltijd die kon duren

- vol muziek en praal en pracht -

van de middag tot de nacht.

 Maar nu sta ik hier maar zo

 in een luxe bungalow

 naast een klok die nooit eens slaat

 omdat hij elektrisch gaat.

En ik zucht: tiktik, taktak, -

en ik voel me ziek en zwak

 en zelfs dubbel zwak en ziek

 als men zegt: ‘Die 's ècht antiek!’

Schrijver: Hans Andreus

Analyse

Het onderwerp van het gedicht is: De pendule.

De hoofdgedachte van het gedicht is: Het leven van de Pendule die in de loop van de tijd antiek is geworden.

Rijm: Omarmend rijm. Elke keer rijmen de laatste woorden van verschillende zinnen met elkaar.

Rijmschema: abba

Vorm van het gedicht: Het gedicht heeft 6 coupletten van telkens 4 regels.

Beeldspraak:

Assonantie

Glanzen- dansen

Vorst- borst

Uren- duren

Pracht- Nacht

Zo- bungalow

Slaat- gaat

Ziek- antiek

Gevoel: Leuk gedicht de pendule wordt voor mijn gevoel vergeleken met het leven van een mens en het heeft mij dus aan het denken gezet.

Spreekt het mij wel of niet aan?: Het spreekt mij niet aan.

3 gedichten met de zelfde categorie.

 Moment en haar momenten

Er was een klein moment

 dat wou zo vreselijk groot,

 maar bleef geweldig onbekend

 tot na haar dood.

 En haar dochter, ook al zwanger,

 wou graag mooier en ook langer,

 -

 en haar dochter ook al zwanger,

 wou graag mooier en ook langer,

 en haar dochter ook al zwanger,

 wou graag mooier en ook langer,

 en zo meer, en zo meer

 ongeveer

 tweeduizend keer.

 Het stel werd later teruggevonden

 en toen moeiteloos erkend

 als de laatste kwart seconde

 vóór het Vreselijk Moment.

Schrijver: Leo Vroman

Eb

Ik trek mij terug en wacht.

 Dit is de tijd die niet verloren gaat:

 iedre minuut zet zich in toekomst om.

 Ik ben een oceaan van wachten,

 waterdun omhuld door 't ogenblik.

 Zuigende eb van het gemoed,

 dat de minuten trekt en dat de vloed

 diep in zijn duisternis bereidt.

 Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd?

Schrijfster: Maria Vasalis

Rondeel

De korte liefde en 't lange lijden,

 Het wordt een ding, dat men vergeet.

 Herdenkt men 't nog, dan zegt men: 'k weet,

 Het was destijds niet te vermijden.

 Benijdt men soms de niet-bevrijden

 Tot deze afwezigheid van leed?

 Toch, korte liefde en langer lijden,

 Het wordt een ding dat men vergeet.

 's Verleden levens koud en heet

 Voelt men zich in de loop der tijden

 Vanzelf gelijk het uur ontglijden.

 O jeugd, was 't dit waarom men kreet?

 Men wordt een ding en men vergeet.

Schrijver: JC Bloem